ROZWINIĘCIE:

Państwo winno dbać o rozwój duchowy i moralny obywateli, ale nie ma prawa nikomu narzucać wiary. Prawdziwa wiara zasadza się na fundamencie miłości, a ta zawsze wymaga wolności – dobrowolnego, nieprzymuszonego wyboru. Dlatego też pod żadnym pozorem nie może być mowy o tworzeniu państwa wyznaniowego, które miałoby gorzej traktować innowierców czy niewierzących. Takie podejście – charakterystyczne np. dla fundamentalizmu islamskiego (będącego wypaczeniem islamu) – jest niedopuszczalne i nie może mieć nic wspólnego z wolą Boga, który „jest Miłością” (por. 1 J 4, 8), którego „słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi”, który „zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (por. Mt 5, 45).