Zdrowy system finansowy jest fundamentem zdrowej gospodarki, pomyślności obywateli i skutecznego funkcjonowania państwa.

Suwerenność finansowa – zarówno państwa, jak i obywatela – warunkuje suwerenny byt narodu.

Prawdziwy pieniądz to pełnowartościowy (niebędący długiem i nieoprocentowany) środek płatniczy, mający pokrycie w wytworzonych dobrach.

Pieniądz jest własnością narodu (społeczeństwa).

Celem metaekonomii jest realizacja dostępu każdego obywatela do dóbr cywilizacyjnych (nie zaś generowanie zysku dla wybranych kosztem ogółu, co charakteryzuję patologię neo-liberalizmu).

Służebna rola finansów wobec gospodarki (nie odwrotnie).

Narodowy Bank Polski powinien być jedynym emitentem polskiej waluty: złotówki, niezależnym od podmiotów zagranicznych.

Emisja złotówki – wolna od długu i oprocentowania – mająca pokrycie w realnym przyroście bogactwa państwa (tj. w przyroście dóbr: towarów i usług w gospodarce narodowej).

Podporządkowanie Narodowego Banku Polskiego i Banku Gospodarstwa Krajowego rządowi, parlamentowi (Sejm i Senat) oraz Referendum Obywatelskiemu jako władzy nadrzędnej. Poddanie banków zagranicznych działających w Polsce skutecznemu nadzorowi państwowemu.

Preferencyjne kredytowanie prze NBP rodzimych inwestycji i przedsiębiorstw.

Wprowadzenie ustawy antylichwiarskiej.

Odbudowa pozytywnych funkcji banków poprzez wprowadzenie bankowości bezodsetkowej, która zapewnia bankom «dochód godziwy» w formie udziału w zysku wypracowanym w sferze gospodarki realnej. (Prawo do zysku wynika z solidarnego dzielenia ryzyka pomiędzy bankiem a kredytobiorcą).

Walka z bankowym długiem rzekomym.

Przeprowadzenie zaległej emisji Pro Publico Bono za lata 1996-2014 i rozdysponowanie jej w celu zwalczenia biedy (fundusz konsumpcyjny).

Stopniowe ograniczanie możliwości bogacenia się na spekulacjach finansowych (oraz na hazardzie) – aż do ich pełnego wyeliminowania (podobnie jak lichwy).

Reforma i uproszczenie systemu podatkowego.