ROZWINIĘCIE:

"Cele ustroju monetarnego i cele ekonomii są określane przez metaekonomię. […]

Cele metaekonomiczne, charakterystyczne dla ekonomii obywatelskiej, w Polsce są zapisane w Konstytucji. Nie są to cele promowane w ekonomii liberalnej i neoliberalnej, sformułowane przez nieudolnych ekonomistów z Adamem Smithem na czele: dbałość o własny zysk jako podstawa bogactwa powszechnego. Koncepcja «drop down» – skapywania bogactwa od najbogatszych do najbardziej ubogich – w obecnym systemie monetarnym nie ma miejsca. Wręcz przeciwnie, ludzie gorzej sytuowani składają się na bogactwo ludzi zamożnych. Dzieje się tak z powodu oprocentowania i wadliwej polityki podatkowej, szczególnie w zakresie podatku VAT, podatku dochodowego i zwolnień od opodatkowania.

Właściwe cele metaekonomiczne to realizacja dostępu każdego obywatela do dóbr cywilizacyjnych w tym do: czystego powietrza, czystej wody, pełnowartościowego wyżywienia, odzienia, lokum (dachu nad głową), ziemi, energii, pracy, pieniędzy, godnego życia rodziny, godnego życia jednostki, bezpłatnej edukacji, bezpłatnej opieki zdrowotnej, emerytury, godnej starości i godnej śmierci. Są to cele wynikające z natury wspólnoty ludzkiej, ze wspólnego doświadczenia i losu ludzi, ich współzależności, współpracy i wzajemnego wspierania się, a nie z rywalizacji, konkurencji, dbałości wyłącznie o swój indywidualny zysk kosztem innych członków wspólnoty. Warunkiem realizacji dostępów cywilizacyjnych dla wszystkich obywateli jest całkowita, prowadzona etapami, zmiana systemu finansowego. Oparcie go na potencjale pracy ludzkiej.

(Jacek Andrzej Rossakiewicz, „NACJONALIZACJA PIENIĘDZY – walka o suwerenność monetarną dla Polski”; czytaj cały artykuł)