Solidaryzm społeczny w miejsce wyniszczającej gospodarkę konkurencji i rywalizacji przedsiębiorstw charakterystycznej dla systemu neo-liberalnego.

Państwo winno zmierzać do maksymalnej możliwej do osiągnięcia samowystarczalności finansowej, surowcowej i gospodarczej.

Kontrola przez państwo i likwidacja przywilejów podatkowych dla dużych przedsiębiorstw zagranicznych (w pierwszej kolejności hipermarkety i galerie handlowe).

Odbudowa i rozwój państwowego strategicznego sektora gospodarczego.

Wdrożenie wieloletniego planowania i programowania państwowego w powiązaniu z partycypacyjnym systemem demokracji gospodarczej (w oparciu o izby zawodowe).

Uzdrowienie, zwiększenie znaczenia oraz autentyzm reprezentacji izb zawodowych (na wzór dawnych cechów) i dopuszczenie ich do udziału w tworzeniu nowelizacji odpowiadających im aktów prawnych oraz do prowadzenia edukacji zawodowej (w oparciu o relację mistrz-uczeń).

Wspieranie rozwoju spółdzielczości (por. IV.D. ROLNICTWO I ŻYWNOŚĆ – „Wspieranie rozwoju spółdzielczości lokalnej na przykładzie wzorcowej gminy Lisków”).

Wspieranie rozwoju przedsiębiorczości opartej na własności pracowniczej.

Wspieranie rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw krajowych (w tym firm rodzinnych).

W sektorach, które ze swej natury wymagają obsługi przez duże przedsiębiorstwa (jak np. przemysł motoryzacyjny), wspieranie rozwoju krajowych korporacji wyspecjalizowanych w ramach globalnego podziału pracy, współpracujących z małymi i średnimi przedsiębiorstwami (konsolidacja ich działalności).

Uzdrowienie systemu informacji naukowo-technicznej i procedur patentowych.

Utworzenie Polskiego Banku Pomysłów Gospodarczych.

Wprowadzenie polskiego certyfikatu jakości.

Zorganizowana walka z planowanym postarzaniem produktu.

Wprowadzenie kwot importowych (m.in. w celu zbilansowania handlu zagranicznego oraz ograniczenia importu towarów i usług, które są lub mogą być dostępne w kraju).

Dążenie do oparcia importu-eksportu na wymianie barterowej (towar za towar; co siłą rzeczy może mieć jedynie charakter uzupełniający), aby przynajmniej