Każda władza, w szczególności zaś władza państwowa, pochodzi od Boga i jest sprawowana w Jego imieniu. Świadczy o tym Jezus, mówiąc do namiestnika rzymskiego Piłata: „Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry” (J 19, 11).

To, co jest zgodne z wolą Boga, służy każdemu – zarówno jednostce, jak i ogółowi (jeżeli nie od razu, to w dłuższej perspektywie).

To, co jest sprzeczne z wolą Boga, szkodzi każdemu – zarówno jednostce, jak i ogółowi (jeżeli nie od razu, to w dłuższej perspektywie).

Każdy człowiek ma niezbywalną wolność wyboru – zarówno dobra, jak i zła.

Godność osoby ludzkiej jest niezbywalna i nie zależy od dokonanych wyborów życiowych, dlatego też każdej osobie należy się godne traktowanie.

Państwo, realizując zasadę sprawiedliwości, za dobro nagradza, a za zło karze (dla dobra obywatela – wychowuje go i skłania do pracy nad sobą oraz do osobistego odnalezienia prawdy).

Państwo ma obowiązek zapewnić obywatelom suwerenność i godność narodową (obecnie przede wszystkim odzyskać niezależność od światowej oligarchii finansowej oraz dyspozycyjnych wobec niej rządów państw i organizacji międzynarodowych).

Państwo realizuje dobro obywateli żyjących współcześnie, ale jest ograniczone i zdeterminowane w swych działaniach przez przeszłość i przyszłość. Nie może sprzeniewierzać się przeszłości, ani działać na szkodę przyszłości – odpowiada bowiem za los przyszłych pokoleń, a tym samym za kultywowanie dziedzictwa przodków.

Państwo winno funkcjonować w oparciu o niezafałszowaną formę demokracji, tj. umożliwiać realną kontrolę społeczną nad władzami politycznymi i instytucjami państwowymi.

Państwo winno wspierać obywateli w ten sposób, by stawali się coraz bardziej wolni i samowystarczalni, by nie potrzebowali pomocy i interwencji państwa.

Państwo winno dążyć do konsolidacji narodu poprzez celową harmonizację interesów indywidualnych i społecznych, w tym harmonizację życia politycznego i gospodarczego (patrz: IV.B. STOSUNKI EKONOMICZNO-GOSPODARCZE). Celem jest solidaryzm społeczny.

Państwo winno dążyć do tego, by jego utrzymanie stanowiło jak najmniejsze obciążenie dla obywateli.

Zagwarantowanie jednorodnego, konsekwentnego systemu moralnego.

Konstytucyjny zakaz stanowienia prawa oraz działania organów państwa w sposób sprzeczny z przyjętym systemem moralnym.

Konstytucyjne zapewnienie wyższości prawa polskiego ponad prawem Unii Europejskiej i innymi prawami międzynarodowymi.

Likwidacja aktów prawnych sprzecznych z konstytucją i porządkiem moralnym oraz wszelkich bezzasadnych przywilejów, szczególnie dla podmiotów zagranicznych.

Wprowadzenie kontraktu wyborczego z prezydentem oraz z ugrupowaniami politycznymi (jako przedstawicielami narodu), który to kontrakt zapewni możliwość odwoływania ich w trakcie trwającej kadencji za niewywiązywanie się z zapisów kontraktowych.

Kontrola procesu legislacyjnego w celu zahamowania procederu wykorzystywania legislacji w interesach partykularnych (zwłaszcza wielkich korporacji).

Z czasem zastąpienie pluralizmu partyjnego pluralizmem różnych grup zawodowych i społecznych oraz różnych regionów – zjednoczonych pod sztandarem jednorodnego, uniwersalnego systemu moralnego.

Przywrócenie szerokich uprawnień ławników i ogólnej jawności procesów sądowych przy zaostrzonej kontroli społecznej oraz szybkim tempie postępowania.

Zamiana Rzeczników Praw na Rzeczników Praw i Obowiązków oraz poprawa jakości ich pracy.