ROZWINIĘCIE:

Obniżenie podatków oraz uproszczenie systemu podatkowego będzie możliwe poprzez radykalną zmianę ustroju monetarnego, w tym także zmianę finansowania budżetu – przede wszystkim poprzez monetyzację wartości dodanej, tj. emisję pieniądza odpowiadającą wartości realnie wytworzonych dóbr konsumpcyjnych – tzw. «parytet gospodarczy pieniądza», którego twórcą i prekursorem w świecie był polski znakomity ekonomista i praktyk zarządzania gospodarką, Jerzy Zdziechowski, minister skarbu państwa polskiego w latach 1925-1926.

„W nowym ustroju monetarnym zasada ustalania budżetu ulega radykalnej zmianie. Przemiana polega na tym, iż «budżet zamknięty» do tej pory na emisję pieniędzy i monetyzację wytworzonej w procesie pracy wartości dodanej, zostaje zastąpiony teorią «budżetu otwartego» na emisję/monetyzację. Emisja staje się podstawą budżetu bez względu na relacje kwoty emisji do pozostałych wpływów budżetowych. Podatki zaczynają pełnić jedynie funkcję pomocniczą w obliczaniu i uchwalaniu kwoty budżetu. Znaczna emisja uzasadniona wzrostem produkcji i niezaspokojonymi potrzebami społecznymi może prowadzić do obniżania świadczeń podatkowych, a w przypadku granicznym do likwidacji pewnych podatków (szczególnie podatku od emerytur) lub w ogóle opodatkowania obywateli, co jest bezpośrednio związane z efektami ich pracy, np. wzrostem wydajności lub racjonalizacją konsumpcji (ze względu na zachowanie zdrowia własnego oraz należnego stanu środowiska: ekologia).

[…]

[Natomiast] firmom zagranicznym, zwolnionym przez cały okres transformacji, do chwili obecnej z płacenia podatków, działającym w Polsce trzeba przerwać ponad dwudziestoletnie «wakacje podatkowe» i położyć w ten sposób kres (patrz: Węgry) nieuczciwej konkurencji z firmami polskimi, które były i nadal są niszczone metodą nadmiernego opodatkowania. Niewspółmierność opodatkowania przy braku ceł doprowadziła do destrukcji polskiej gospodarki” (J.A. Rossakiewicz, „NACJONALIZACJA PIENIĘDZY ...”; czytaj cały artykuł).

JAK JEST TERAZ (?):

„Ludzie gorzej sytuowani składają się na bogactwo ludzi zamożnych. Dzieje się tak z powodu oprocentowania i wadliwej polityki podatkowej, szczególnie w zakresie podatku VAT, podatku dochodowego i zwolnień od opodatkowania” (J.A. Rossakiewicz, „NACJONALIZACJA PIENIĘDZY...”).

Ponadto system podatkowy jest skomplikowany – stanowi duże obciążenie zarówno dla podmiotów gospodarczych, jak i dla urzędników państwowych. „W 2011 roku na ściągnięcie podatków i składek wydano łącznie olbrzymią sumę 6,03 mld zł, co oznacza, że 1,4 proc. wpływów z podatków stanowiły koszty ich ściągania. Polski przedsiębiorca musiał w tym czasie poświęcić aż 286 godzin w roku (co odpowiada trzydziestu sześciu dniom roboczym jego pracy) na załatwienie swoich spraw podatkowych oraz ponieść duże (trudne do precyzyjnego ustaelnia) koszty związane ze spełnieniem tych obowiązków.

Ile to jest w skali państwa te 6,03 mld? Powiedzmy tylko, że w dyspozycji resortu zdrowia było w 2015 r. 4,08 mld zł” (Stanisław Krajski, „Przyszły ustrój Polski”).