ROZWINIĘCIE:

Realna władza w państwie należy do ludzi emitujących pieniądze (por. artykuł Wojciecha Mazurkiewicza „Władcy pieniądza, czyli banki centralne” – czytaj artykuł). Jeżeli społeczeństwo porównalibyśmy do żywego organizmu (a takim jest bez wątpienia), to strukturę finansów można byłoby porównać do krwiobiegu, zaś pieniądz, będący katalizatorem działań gospodarczych – do krwi. Porównanie takie pokazałby nam ludzi tezauryzujących pieniądze, niczym grupy chorych komórek, które zatrzymują przy sobie i marnotrawią znaczne zasoby krwi, powodując zatory, dysfunkcję lub śmierć innych, niedożywionych komórek. Ludzie trzymający bezużytecznie znaczne zasoby finansowe są dla organizmu społecznego jak zdegenerowana tkanka nowotworowa, która psuje kolejne tkanki i organy, a ostatecznie prowadzi do śmierci żywiciela (czyli całego organizmu). Tezauryzacji nie należy nagradzać dodatnim oprocentowaniem pieniędzy. Jest to jedna z najważniejszych patologii obecnego systemu finansowego. Drugą jest bankowa rezerwa cząstkowa, dzięki której banki kreują dla ludzi kredytowe długi, jako jedyne środki rozliczeniowe. Tak właśnie działają obecne banki zarządzane przez zdemoralizowane oligarchie finansistów.

Polską racją stanu – racją stanu każdego sprawiedliwego państwa – jest przeciwstawienie się z całą mocą temu pasożytniczemu procederowi i wprowadzenie zdrowego, sprawiedliwego systemu finansowego, pracującego w służbie obywateli, a nie – jak to ma miejsce obecnie – kosztem narodu.