ROZWINIĘCIE:

Nie dotyczy to dzieci, osób uczących się i studiujących, emerytów i rencistów oraz bezrobotnych. Natomiast czynni zawodowo pacjenci współfinansują swoje leczenie. Stawki należy ustalić wg szczegółowych wyliczeń. Dla przykładu – w Belgii pacjent pokrywa średnio 22% kosztów leczenia (konsultacja lekarza rodzinnego kosztuje go 30% wartości tej usługi).

Przy czym osoby o niskich dochodach objęte są systemami osłonowymi, a ci, którzy chcą uniknąć opłat za wizytę u lekarza lub pobyt w szpitalu, mogą wykupić dodatkowe ubezpieczenie (indywidualne albo grupowe – dla zakładu pracy lub dla odpowiedniej izby zawodowej).