top of page

PROGRAM PARTII JN

II.B. OPIEKA SOCJAL., UBEZP., RENTY I EMERYT., RESOCJALIZ.

  I. KULTURA UMYSŁÓW I SERC
A. DUCHOWOŚĆ I RELIGIA
B. KULTURA NARODOWA
C. NAUKA I EDUKACJA
D. MEDIA I KOMUNIKACJA
 II. SPRAWIEDLIWOŚĆ I BEZPIECZEŃSTWO
B. OPIEKA SOCJALNA, UBEZPIECZENIA
RENTY I EMERYTURY,
RESOCJALIZACJA
C. SŁUŻBY PAŃSTWOWE
D. OBRONNOŚĆ
E. POLITYKA ZAGRANICZNA
 III. ZDROWA RODZINA
A. RODZINA
B. KONDYCJA PSYCHOFIZYCZNA
C. SŁUŻBA ZDROWIA
 IV. GOSPODARKA NARODOWA
A. FINANSE, BANKOWOŚĆ I PODATKI
B. STOSUNKI EKONOM.-GOSPODARCZE
C. ENERGETYKA, ZASOBY
NATURALNE I ŚRODOWISKO
D. ROLNICTWO I ŻYWNOŚĆ
E. BUDOWNICTWO

4.

Sukcesywne wypieranie z rynku komercyjnych towarzystw ubezpieczeniowych (zwłaszcza obcych) na rzecz rodzimych towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, działających non-profit.

ROZWINIĘCIE:

 

Realizacja zadania poprzez szeroką akcję informacyjną oraz tworzenie dogodnych warunków dla działania rodzimych towarzystw ubezpieczeń wzajemnych.

 

Na czym polega ubezpieczenie wzajemne?

 

„Budowanie wspólnoty finansowej w ramach przedsiębiorstwa oferującego ubezpieczenia oparte na zasadzie wzajemności jest bardzo atrakcyjnym i jeszcze niedocenionym przedsięwzięciem na polskim rynku.

 

Ze względu na formy organizacyjno-prawne i oferowaną ochronę ubezpieczeniową wyróżniamy ubezpieczenia komercyjne oraz ubezpieczenia wzajemne. Mianem ubezpieczeń komercyjnych określa się ubezpieczenia, które są oferowane przez zakłady ubezpieczeń w celu osiągnięcia zysku, a ponadto związane są z zasadą ekwiwalentności świadczeń w stosunku do wpłacanej kwoty składek. Z kolei ubezpieczenia wzajemne nie powinny być nastawione na zysk, lecz na zaspokojenie potrzeb członków, będących jednocześnie klientami i właścicielami prowadzonego towarzystwa. Działalność ubezpieczeniowa w tym przypadku opiera się na jedności stosunku prawnego opartego na zasadzie wzajemności.

 

Jedną z największych korzyści jest traktowanie ubezpieczonego nie tylko jako klienta, lecz także jako członka-współwłaściciela towarzystwa ubezpieczeniowego. W konsekwencji uczestnik wspólnoty nie realizuje wyłącznie własnych interesów, lecz dba o interes całej wspólnoty.

 

Przystępując do ubezpieczenia wzajemnego, podmiot ubezpieczający przenosi ryzyko na ubezpieczyciela, którego jest członkiem, a w rezultacie przenosi również część ryzyka na własną osobę. Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych jest więc prawnie odrębnym podmiotem, jednak z chwilą zawarcia umowy ubezpieczenia w sensie gospodarczym podmioty wzajemnie się zabezpieczają. Przyjęcie takiej konstrukcji prawnej powinno praktycznie wyeliminować bądź co najmniej zredukować zjawiska polegające na wyłudzaniu odszkodowań, z którymi borykają się zakłady ubezpieczeń oferujące ubezpieczenia komercyjne.

 

Konstrukcja prawna towarzystw opartych na zasadzie wzajemności powinna sprzyjać budowaniu wspólnoty finansowej. Dzieje się tak za sprawą wewnętrznego mechanizmu racjonalizującego działania członków, którzy są jednocześnie ubezpieczającymi. Członkowie mogą być nawet narażeni na straty, jakie przyniesie działalność towarzystwa, jeżeli będą zobowiązani postanowieniami statutu do dokonywania określonych świadczeń na rzecz towarzystwa. Może też zajść sytuacja odwrotna. Jeśli powstanie nadwyżka bilansowa, wówczas będą mogli liczyć na obniżenie przyszłej składki bądź zwrot jej części. Statut towarzystwa może jednak wykluczyć możliwość pobierania dopłat. Powstające w latach wzmożonej szkodowości straty są wówczas pokrywane bądź z funduszu rezerwowego towarzystwa, bądź też są zmniejszane lub usuwane w drodze redukcji świadczeń należnych poszkodowanym.

 

Członkowie towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych mają więc pewien zakres swobody co do modelu prowadzenia działalności. Należy jednak zauważyć następującą prawidłowość: im więcej wzajemności, tym większy stopień ochrony interesów towarzystwa. Zawsze bowiem perspektywa powstania zobowiązania do uiszczenia odpowiednich dopłat przez członków będzie skłaniała do dokładania szczególnej staranności w celu zapobiegnięcia zaistnieniu szkody”.

 

(Maciej Kamiński, „Ubezpieczenia wzajemne a ubezpieczenia komercyjne”; czytaj cały artykuł)

 

JAK JEST TERAZ (?):

 

Towarzystwa ubezpieczeniowe w zdecydowanej większości działają w Polsce jako instytucje komercyjne, nastawione na zysk. Jednocześnie polski rynek ubezpieczeniowy jest zdominowany przez obcy kapitał.

 

Z powyższego wynika, że wypracowany z polskich składek zysk trafia w obce ręce, co szkodzi dobru polskiego społeczeństwa.

 

„Analiza rynku usług ubezpieczeniowych w Polsce prowadzi do wniosku, iż dominującą formą prowadzenia działalności jest spółka akcyjna. Towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych stanowią jedynie 7,41% łącznej liczby zakładów ubezpieczeń w dziale zakładów ubezpieczeń na życie (ang. Insurance Companies) oraz 20% w dziale pozostałych zakładów ubezpieczeń osobowych i ubezpieczeń majątkowych (ang. Non-life Insurance Companies). Z kolei obecność towarzystw ubezpieczeń wzajemnych mierzona na podstawie składki przypisanej brutto wynosi w dziale zakładów ubezpieczeń na życie 0,071% oraz 5,63% w dziale pozostałych zakładów ubezpieczeń osobowych i ubezpieczeń majątkowych. Powyższe dane wskazują na marginalny udział towarzystw ubezpieczeń wzajemnych w polskim rynku. Odmienny trend zauważany jest w innych państwach, gdzie udział składki przypisanej brutto wynosi: 18% w Holandii, 20% w Danii, 21% w Belgii, 32% w Niemczech, 34% we Francji, 37% w Szwecji i 44% w Finlandii.

 

Atrakcyjność i popularność produktów ubezpieczeniowych związana jest z prowadzeniem działań marketingowych, które w przypadku TUW mają charakter bardzo ograniczony. Powyższa cecha pozwala na tańszą dystrybucję produktów, z drugiej strony wpływa na ich niską popularność”.

 

(Maciej Kamiński, „Ubezpieczenia wzajemne a ubezpieczenia komercyjne”; czytaj cały artykuł)

Please reload

bottom of page